Er ligt een brief op mijn bureau. Niet onverwacht, maar met een boodschap die zwaar weegt. Het Waarborgfonds Sociale Woningbouw (WSW) vraagt ons om scherp te kijken naar onze investeringen vanwege de huurbevriezing in 2025 en 2026. Welke plannen kunnen we, indien nodig, herzien? Geen eenvoudige klus, maar wel noodzakelijk. Want als we niet tijdig bijsturen, kunnen we straks geen nieuwe leningen meer afsluiten. En dat raakt ons vermogen om te bouwen, te renoveren en te verduurzamen.
Ik ben stiekem trots op de brief. Want dit laat zien dat wij de afgelopen jaren maximaal hebben geïnvesteerd in nieuwbouw en verduurzaming, in nieuwe en betere woningen voor onze huurders en de vele woningzoekenden. Precies wat de bedoeling is van een woningcorporatie en precies wat ons als sector is gevraagd door de samenleving en de overheid. Maximaal investeren vraagt om een stabiele koers. Want je wordt dan wel kwetsbaar voor schommelingen en zwaar weer. Zoals de aangekondigde huurbevriezing.
Ik begrijp heel goed dat het WSW zijn rol heeft en deze vraag stelt. Dat financiële zekerheid belangrijk is in een stelsel waarin we samen garant staan. En ik zie ook dat een huurbevriezing voor sommige huurders verlichting biedt — zeker in tijden waarin het leven steeds duurder wordt. Maar het schuurt. Want de gevolgen van de benodigde bijsturingsmaatregelen raken juist ook díezelfde huurders. De rekening komt niet direct in euro’s, maar in uitgestelde of zelfs afgeblazen plannen. In de wetenschap dat als we nu zo hard remmen, het jaren duurt voordat we de motor weer op gang hebben.
Als woningcorporatie balanceren we voortdurend. Tussen ambitie en haalbaarheid. Tussen betaalbaarheid en kwaliteit. Tussen vandaag en overmorgen. Dat vraagt om beleid dat samenhang kent. En om partnerschap dat standhoudt, juist als het ingewikkeld wordt. We hebben de afgelopen jaren met elkaar duidelijke afspraken gemaakt over wat we willen bereiken: meer betaalbare en duurzame woningen. We hebben als sector en als Woonpartners Midden-Holland onze verantwoordelijkheid genomen om maximaal hierop in te zetten, en dat blijven we doen. Mijn oproep is om als partners het gesprek te voeren over hoe we stabiel koers houden en in beweging blijven, met oog voor de portemonnee van onze huurders, maar zonder mensen tegelijk in de kou te laten staan — letterlijk én figuurlijk.
Deze storm van de huurbevriezing heeft als onbedoeld effect dat het leidt tot stilstand. Terwijl beweging en koers houden zo hard nodig is. Want voor wie wacht op een fijn thuis, tikt de klok elke dag door.
 Voorkeur.jpg)